Yung huli kong nasabihan o nakwentuhan non ay isang friend and fellow blogger. Yon. Kinwentuhan ko siya tungkol kasi tinanong niya ako kung ano daw ba yung problema ko. Ayun. Ok naman. We're on the same page based dun sa "problem" ko and pareho kami halos ng iniisip kung paano iha-handle yung situation.
Nung una nga, nahihiya ako kasi hindi naman gaanong ka-serious yung problem ko and actually ang immature nga nung pinaka-"problem" but sobrang nakagaan ng pakiramdam na nailabas ko yung mga gumagambala sa isip ko and she didn't judged me at all. And for that, sobrang salamat. Alam mo na kung sino ka! Hahahaha. Thank you, sobra! Dahil meron akong nasabihan at nalabasan ng sama ng loob. Loveya! :* >:D<
No comments:
Post a Comment