Putangina.

Isang araw, bigla na lang ako sasabog dito. Puta. Gusto kong ibangag yung pinto sa mga mukha nila at itanong kung ano problema nila. Gusto kong magwala. Gusto kong isigaw sa kanila na gulong gulo na ko sa buhay ko. Na sawang-sawa na ko sa mga maliliit na bagay na pinagtatalunan nila. Sa mga maliliit na bagay na hindi na dapat pinapansin pero patuloy pa din sa pag pansin. Putanginang putangina na ko. Pikang-pika na ko. Gusto kong itanong kung bakit ba sila ganyan. Kung bakit simpleng bagay lang kailangan pang palakihin. Sawang sawa na ko. Araw araw na lang na ginawa ng Diyos lagi na lang ganito. Lagi ko na lang tinatanong sa sarili ko kung bakit ganito. Araw araw na lang laging may sigawan. May mga salitang binibitawan na parang iritang irita. Tangina. Suyang suya na ko. Sawang sawa na ko sa mga palatak, sa mga angil, sa mga salitang binubulong at hindi masabi ng malakas. Sa mga dabog, sa balibag ng pinto. Sa lahat. Sawang sawang sawa na ko. Pikang pika na yung tenga ko. Suyang suya na yung puso ko. Hirap na hirap na ko..

(Source: leilockheart.me)

(Source: leilockheart.me)

Don't give a fuck and be happy.

Nung isang linggo, habang nag-tu Twitter ako, nakakita ako ng isang tweet na nainis talaga ako. Kasi yung tweets niya, talaga yung mga expressions ko, gayang-gaya. Nakakainis kasi `di ba? Wala bang originality sa mundo? Jusko, bigyan kitang piso, bili ka sa tindahan. Inis na inis talaga ako nun.

Tapos nung pagkatapos ko mag-computer, napaisip na lang ako bigla. Bakit ko naman kailangan mainis `di ba? Kasi kung ginagaya niya yung mga bagay na ginagawa mo, ibig sabihin idol ka niya. At least may fan ako, `di ba?  Tapos sabi ko sa sarili ko na, just let it go. Kasi sa twing makikita mo siya, maiinis ka lang. Kaya yun ang ginawa  ko. Hinayaan ko siya sa buhay niya, sabi ko sa sarili ko na mahalin mo kung ano siya. Tapos hanggang sa napansin kong, hindi ko na napapansin yung mga ginawa niya. In fairview, achievement..

Tapos, hanggang sa naisip kong, hindi mahirap mag-move on. Lalo na kung para sa kaligayahan mo. Alam ko, na ilang beses ko ng nasabi `to pero uulitin ko.


Masaya ang buhay, kaya mabuhay ka ng masaya. Walang taong pwedeng humadlang ng kasiyahan mo, pwera sa sarili mo.

RF: Mahilig ako sa banda.

Ewan. Pero hindi ako marunong tumugtog ng kahit anong instrument. Pero mahilig talaga ako sa rock music. Especially, OPM rock. Nationalista po ako. Hehe. Suportado ko po lahat ng rock bands in the OPM scene.

Dun ko nakikita ang tunay na talento ng Pilipino sa musika. Walang revivals, walang gaya. Sariling mga salita, sariling musika. Sariling sikap, sariling pagod, sariling talento.

Kaya sa mga nag-sasabing walang kwenta ang OPM, tangina niyo pows. \m/