Pero kulang pa din.

Kahit anong pilit ko na mapasaya yung sarili ko, masakit pa din. Na mag-sisimula ka ng bagong taon na wala siya. Yung tradition namin na mag-mumulihon siya when the clock strikes 12. Masakit. Sobra. Pero ganun talaga yung buhay eh. Minsan masaya, minsa nakaka-putangina.
Pero alam kong kung nandito siya, gusto niyang magsimula kami ng panibago. Ibaon sa limot lahat. Ibaon na lahat ng mapapait na nangyari ngayong 2011.

I love you Daddy. I miss you so much. I'm still coping Dad, but I've accepted reality now. Happy New Year. Nothing's changed. You'll always be my best man. Forever and ever. ❤