Eh kasi mainit.

Dahil wala nga kaming banyo, nung natatae ako kahapon nung mga bandang ala una nagpunta ako sa mga pinsan ko (sa kabilang bahay lang) para maki-CR. Ngayon, nakita ko yung pinsan ko na naglalaba (tamang trip lang) at kaya daw siya naglalaba eh dahil gusto niyang magbasa. Kumuha ngayon ako ng damit ko at bumalik ako sa kanila tapos inaya ko siya magbasaan. =))
Lumabas ngayon kami para ayain ang iba pa naming pinsan at si Dikong. Napag-desisyunan ngayon namin na mag-rent kami nung banyerang sobrang laki. Yung Php10.00 per hour. Hahahahaha. Nakaipon na nga kami ng trenta pesos para tatlong oras eh! :))) Pero sa kasawiang palad, naunahan na kami ng mga bata sa kabilang kanto.
Kayaaaaaa... nag-bring your own banyera (timba, tabo, etc.) na lang kami sa tapat ng bahay namin! Hahahaha. Eh mainit eh! =)) Pero hindi na din kami nagdala ng sarili naming banyera (timba, tabo, etc.) dahil may hose naman yung mga pinsan ko.
(Click photos to enlarge)

Weeeeeeeee! Hahahahaha. =))))))

Si Dikong yung nagpa-planking. :)))

That's me! =)))))))))

 Kaming tatlo nila Anna Bunana. Si Anna ang may pasimuno ng planking na yan. Hahahahaha. =))))))

Yan ang resulta ng init na dulot ng summer. At hindi mo na kailangan magpunta sa mamahaling resort at sa beach para mag-enjoy. :-bd Enjoy the rest of your vacation, everyone! Konting kembot na lang at pasukan na naman. XD

Alam mo yung biglaan? Eto yun eh!

Nung 4/26 kasi, umuwi si Jorenn ng mga bandang 10PM na kaya ganung oras na ko nakapag-online. Eh since wala si Dikong, nag-computer na lang ako dahil nag-chacharge pa yung DS ko. Tapos nung mga bandang 11PM or 12AM? Basta ganun, nag-online si Dags. Tapos ayun, biglang... Bigla na lang nagkayayaan sa Pacific at manuod ng The Avengers eh. =)))
Nagkita kami sa Jollibee Crossing kasi hindi na daw niya alam yung papuntang Pacific! Dami kong tawa. Hahahaha. Peace Dags. XD Pagpunta naming sinehan, hindi na kami nakabili ng food kasi 1PM pala start nung movie tapos yung next showing eh 3:30PM na, hindi naman namin maiintay yon kasi 1:27PM na nung nakarating kami. Kaya kahit wala kaming pagkaen, nanuod na kami.
At alam mo ba yung tipong sa sobrang ganda ng movie na pinapanuod mo eh, nagpapalakpakan na kayo sa loob ng sinehan? Kinginang shet! Napaka-lupet lupet lupet ng The Avengers! Pramis. Tangina. Ang ganda lungs. Ang gwapo ni Captain America at idol na idol ko talaga si Iron Man (Robert Downey, Jr. to be specific)! Kay Dags na daw si Hawkeye pero ang gwapo din niya. Syempre si Thor at Black Widow pa. Pero ang nagdala talaga don eh si Incredible Hulk eh. Hahahahaha. Sobrang ganda! :-bd
Eh dahil hindi nga namin naumpisahan, sinimulan namin ulit hanggang dun sa naabutan namin. Kahit gutom na kami, hinintay na namin matapos ang "soundtrip" ng sinehan. Katagal eh. =))) Tapos lumipat kami ng upuan dun sa gawing gitna. Eh may tatlong bata na tumabi samin. Yung upuan kasi sa tabi ko eh bakante, sabi nung isang bata,"Ate may nakaupo po ba sa tabi niyo?" Sabi ko wala. Eka,"Pwede po ba dumasog kayo?" Hahahahaha. Nahiya naman ako dun sa bata! Hanep. Tapos nung kinakausap ko yung isa, ayaw naman sumagot. Hahahaha. =)))) Tapos pagkatapos non, kumaen na kami (sa wakas) sa KFC. Yieeee! :p

Eh tapos, gusto ko kasi sana bumili ng cellphone. Yung mura lang. Nagtanong ngayon kami dun sa mga stalls sa Pacific. Yung una naming napagtanungan, Php1700 daw yung gusto kong unit ng phone. Yung sumunod na stall, Php1500 daw. Yung sumunod ulit, Php1400 naman daw. Tapos dun sa pinaka-huli, Php1588 naman na! Hahahahaha. Nako! Hintayin ko na lang yung pinsan ko next week para dun na ko bibili. Hahaha. XD
Syempre, mawawala ba sukat sukat sa Robinson's? Hahaha! :p

Tama nga sila. Kapag biglaan mas masaya! Wagas eh. Sooooobra. Sa uulitin! Thank you Dags. Sa susunod ako naman, itaga mo sa bato. :-bd Pakiss nga! :* =)))))))))

“The only way to get through life is to laugh your way through it. You either have to laugh or cry. I prefer to laugh. Crying gives me a headache.”

― Marjorie Pay Hinckley

Gahaman by Coffee Break Island.

Wala kang paninindigan. Wala kang pakialam. Ang gusto mo’y laging ikaw ang laman, ‘pagkat ikaw ay gahaman. Wala kang paninindigan. Wala kang pakialam. Ang gusto mo’y laging ikaw ang laman, ‘pagkat ikaw ay gahaman. Walang ibang bagay na iniisip kundi manloko ng tao. Akala mo’y mabait, akala mo’y kapatid pero may kailangan lang sayo. Laging nagngitngit at naiinggit, kundi ikaw ang nanalo. Isang halimaw na nagbabalat-kayo.
Masasamang salitang ibinubuga, makaangat lang sa iba. Ang gusto mo’y laging ikaw ang bida, wala naming ibubuga. Pag may umaangat iyong hinhila, pinaglihi sa talangka. Hinde ka pa namamatay, bulok ka na.

Hindi kita ginagamit.

Gusto ko lang sabihin na hindi kita ginamit o ginagamit. Hindi kita kinakausap dahil lang ayoko sa kanila. Andito  ka pa din sa buhay ko dahil gusto ko. Hindi naman tayo magtatagal ng ilang taon kung hindi ko gusto na makasama ka ng poreber.
Hindi kita tinatakbuhan kapag may problema ako o kapag may kailangan ako dahil wala akong choice. Meron akong choice, pero ikaw lang pinipili ko kasi gusto ko. Kasi gusto kong hanggang sa pagtanda ko kasama pa din kita.
You were never my "only choice" or the only choice I have, but you are and will always be the choice that I will always choose above the others.

April 20, 2012. (Revised!)

Ano nga ba naman kasi ang nangyari sakin nung 4/20? At dahil kakabasa ko lang ng libro, hindi ko mapigilang mag-English kahapon. Chos! Hahahaha. And as I promised, I'll revise my post as soon as I can. Kasi sabi nga sa The Fault in Our Stars,“You have a choice in this world, I believe, about how to tell sad stories, and we made the funny choice.”

• Sad trip kasi ako ng araw na yan. Hindi ko na ide-detalye kung bakit dahil hindi magandang ibahagi ang kalungkutan. Pero yun nga, sadtrip ako nyan kaya nag-resulta sa mga bagay na ililista ko sa baba.
• Nung nakahiga ako, ayokong marinig yung mga tao sa paligid ko kaya nag-sounds ako. Buti may charge pa yung music player ko, kaya lang isang bar na lang yung energy. Umabot naman siya ng isang oras at isang oras din akong nakikinig ng Absorbing Man at Heaven's Door.
• Tapos nung na-lowbat na nga, wala na kong magawa. Eh gusto ko nga mag-isa, kaya lumabas ako dun sa ginagawang bahay namin (wala pang bubong) at dun ako nagbasa. Bumili ako ng katol. 

• Ang binabasa ko ay The Fault in Our Stars ni John Green. Actually, nakapagbasa na ako ng ganitong kwento. Marami silang pagkakahawig nung nabasa ko, kaya lang yun eh short story lang sa Chicken Soup for the Couple's Soul ko. Yung babae, may malubhang sakit tapos yung lalake eh may sakit din. Kaya lang yung level nung sakit ng babae eh mas malala, tapos yung lalake hindi masyado. Malakas yung lalake kaya yung babae iiwasan muna niya mainlab, pero syempre magkakainlaban pa din sila. Tapos bandang huli, yung lalake pala ang may mas malubhang sakit. Tapos mas mauuna siyang mamatay kesa sa babae, which I don't find surprising at all (not like the other readers of the book) kasi yun nga, nakabasa na ko ng ganitong storyline. Nonetheless, sobrang ganda nitong libro na ito kaya basahin niyo!
• Pwede niyong basahin yung short story na sinasabi ko, na ang title ay "Against All Odds" by Skip Hollandsworth HERE!!! It's worth the read. ;)
• Tapos ang weird weird pa dahil ilang tao ba ang may pangalang "Hazel Grace" sa mundo? Yun kasi yung pangalan nung heroine sa The Fault in Our Stars tapos yun din pangalan ng tita ko. Eh hindi naman mahilig yung mga Americans sa dalawang names di ba? Hangweird lang! (OA. Hahahaha.)
• Balik na tayo sa sad trip ko... Eh `di ayun nga, dahil sad trip ako, bigla ako nagkaron ng sudden urge na mag-yosi. At considering the fact na 4/20 at Marijuana Appreciation Day, ang korny. Hahahaha. Pero hindi ako nag-yosi dahil walang bukas na tindahan. (At hindi din naman ako maninigarilyo kahit merong bukas.)
• Ang totoo niyan, taeng-tae ako ng gabi na yan. Pero kahit taeng-tae na ko, kaen pa din ako ng kaen nung pasalubong na ube jam ng tita ko. Ang sarap eh! Tapos Good Shepherd pa. Para kang nasa langit. Chos!
• At dahil 11PM na, pini-em ko si Dags at hinintay ko talagang mag-alas dose para mabati siya! Happy Birthday ulit Dags!
• Tapos natulog na ko ng mga 12:30AM at ipinagpatuloy ang aking pagbabasa kinabukasan.
• Yown. Tapos. =))

“There are infinite numbers between 0 and 1. There's .1 and .12 and .112 and an infinite collection of others. Of course, there is a bigger infinite set of numbers between 0 and 2, or between 0 and a million. Some infinities are bigger than other infinities. A writer we used to like taught us that. There are days, many of them, when I resent the size of my unbounded set. I want more numbers than I'm likely to get, and God, I want more numbers for Augustus Waters than he got. But, Gus, my love, I cannot tell you how thankful I am for our little infinity. I wouldn't trade it for the world. You gave me a forever within the numbered days, and I'm grateful.”

― John Green, The Fault in Our Stars

April 20, 2012.

I don't even know where to start or how am I going to explain how sad and lonely yet surprisingly liberating this day made me. And I think this post is bullets-worthy.

• I realized that no matter how much we love a certain person, you will not have any assertions that the person will love you back regardless of the situation you're in.
• I'm listening to Absorbing Man and Heaven's Door until my music player went off.
• I decided to read The Fault in Our Stars by John Green probably because I felt the need to do something besides crying.
• I went outside to read when I suddenly realized that I'm reading The Fault in Our Stars under the stars. Literally.
• Then I have this strange, urgent, and unaccountable need to smoke a cigarette. And if I'm going to debut on smoking, that would be quite odd because today is 4/20. But I didn't. So...
• The next morning (today, in fact), I finished reading The Fault in Our Stars and you can find my review HERE (<--). I actually read a similar story like this one. I read it in my Chicken Soup for the Couple's Soul and this may be the second time that I'm terribly pissed that I lost it.
• My head's in a blank state right now so please bear with me. I will, and I promise, to revise this post as soon as I relieve my thoughts. Thank you.

"Wala kang dapat sisihin sa buhay na kinalalagyan mo ngayon kundi ang sarili mo."

Hindi eto yung mga eksaktong salitang narinig kong sinabi ng tita ko, pero yan yung thought. Pwede din `tong kadugtong ng last post ko, pero depende din yan sa perspective mo.
Tama naman `di ba? Wala kang dapat sisihin dahil pinili mo ang landas na tinahak mo. Sabihin na nating sinabi sa'yo ng magulang mo na yan ang kursong pasukin mo, sa madaling salita pinili mo na din yun dahil hindi ka kumibo. Hindi ka nag-reklamo. Kaya wala kang dapat sisihin kundi ang sarili mo.
Sabi ng iba, hindi sila nakapag-aral kasi mahirap lang sila? Hindi kasalanan ng mga magulang mo na mahirap sila. Hindi nila kasalanan na wala silang pampaaral sa'yo. Ikaw ang may problema dahil hindi ka gumawa ng paraan para makapag-aral ka. Napaka-daming scholarships diyan. Napaka-daming paraan. `Wag mong ipataw sa mga magulang mo ang dahilan kung bakit hindi ka nakapag-tapos. Hindi pa ba sapat na pinalaki ka nila at inaruga?
Tayo ang sumusulat ng buhay natin. Tayo ang manunulat, artista, at director. Walang sinuman ang may kasalanan o ang dapat sisihin kung ano ang estado ng buhay mo ngayon. Yan ang pinili mong direksyon, depende na lang sa'yo kung gusto mong mag-manyobra pabalik o mag-dire diretso sa daan na tinahak mo.

"Walang choice."

Ilang beses mo na bang narinig yang salita na yan? Sa pelikula? Nabasa sa libro? Narinig sa kanta? Sa totoong buhay? Siguro, maraming beses na. Yung linyang,"I had no choice." O kaya naman eh,"Wala akong choice."
Kagaguhan yan. Lahat tayo may choice. Kaya nga may tama o mali. Kaliwa o kanan. Ayaw o gusto. Maglalakad o tatakbo. Iiyak o tatawa. May oo at hindi. May madali at may mahirap. Pero tatandaan mong lagi tayong may choice.
Hindi mo pwedeng sabihing kinuha mo ang kursong ayaw mo dahil,"Eto ang gusto ng mga magulang ko para sakin. Wala akong choice." Sows. Of course you have a choice. May boses ka eh. May utak ka. May sarili kang katawan. Nasa sa'yo na lang kung hahayaan mong panghawakan ng ibang tao ang buhay mo at hahayaan mong kontrolin ang lahat ng gusto mo. May boses ka para magsalita. Hindi man nila magustuhan ang sagot mo, at least sinubukan mo pa ding ilabas kung ano ang tunay na nararamdaman mo.
Hindi mo pwedeng iwan ang isang tao basta-basta dahil nakakita ka ng bago at isusupalpal mo sa mukha niya na,"I had no choice. Kailangan ko `tong gawin for the both of us. Ayaw kitang masaktan lalo." Gago  ba u? Yang mga taong ganyan, ang tawag diyan eh duwag. Yung mga taong ayaw makipag-break sa personal at dinadaan lang sa text lahat lahat. Be a man. Face the consequences of your own doing. Sasabihin mong wala kang choice, dafuq. Of course you have a choice. Pwedeng ipaliwanag mo sa kanya ng harapan o kaya iiwan mo na lang siyang bigla.
Lagi tayong may choice. Pero natural na ginagawa ng tao na piliin kung saan siya mas madadalian. Human instinct. Bakit mo pipiliin kung mahirap nga di ba, samantalang "may choice" naman na mas madali. Yun nga lang, kung ano ang madali kadalasan, may kapalit. Hindi pwedeng puro laman. Kailangan may sabaw din.
Ang gusto ko lang naman sabihin eh, `wag natin gawing dahilan yung "walang choice" dahil bullshit naman yon. Mas katanggap-tanggap pang sabihin yung,"Mas pinili kong saktan ka dahil mas madali." O kaya naman eh,"Pinili kong `wag magsalita kasi mas madali." Gagawa ka na lang dahilan, palpak pa. `Wag ganon.
Matuto kang pumili ng mga bagay na tama, hindi yung madali pero mali. Matuto kang sundin kung ano ang gusto mo, hindi ang gusto ng mga mahal mo sa buhay para sa'yo dahil balang araw ikaw din ang talo. Matuto kang pumili ng desisyon kung saan may mga taong walang masasaktan. Ilan lang yan sa mga paraan para maging masaya ka.

Source

― Paulo Coelho, Like the Flowing River

Urgh.

And dami ko lang problema ngayong araw na `to.

• Magka-galit kami ni Jorenn at monthsary namin ngayon. Well, considering the fact na ako ang nag-panimula, hindi ako dapat mainis. Lol.
• Ayaw ma-convert into .TXT nung PDF file na dinownload ko! It's an illegal copy of The Fight In Our Stars by John Green. Wala akong pambili eh, kaya ebook lang ang kaya ng powers ko. But before you accuse me of piracy, make sure you're not downloading illegal files from the internet as well. ;)
• Ang tagal ma-charge ng phone ko!
• Nagugutom ako at walang pagkain sa ref! Ay teka... Wala pala kaming ref.
• Ang init sa Pinas at ayaw buksan ni Yaya ang aircon. Ay teka lang... Wala pala kong yaya. At aircon.
• Ang hirap makinuod at makiligo sa kapitbahay.
• Ang taba taba ko na.
• Lagi nalang ako ang nakikita kahit wala akong ginagawa. Tangina with feelings ha. Inaano ko ba kayo?
• atbp.

Pero hindi ako nag-rereklamo. Nagpapaliwanag lang. =))

“I don’t chase after anyone. If you wanna walk out of my life, then I’ll hold the fucking door open for you.”

― Wiz Khalifa

Day 5: Five things you would like to do before you die.

1. Makapag-sorry sa mga taong nasaktan at naapi ko. Kaya kung nababasa mo man `to ngayon at may sala ako sa'yo, sorry ha? Sinadya ko man o hindi, sorry pa din. Mapatawad mo man ako o hindi, konsensya mo na yun. Bahala ka, baka multo-hin kita.
2. Maka-graduate ng kolehiyo. Jusko, pakiusap lang po. Pwede po bang grumaduate muna ako bago Niyo ako kunin Lord? Salamat po.
3. Magpakasal. Kung kukunin na ko ni Lord after akong magpakasal, kahit hindi na ko magkaanak kasi kawawa naman. Hindi nila makikilala yung nagluwal sa kanila sa mundo.
4. Mamura lahat ng taong gusto kong murahin. Ay teka, pwede ko na palang gawin yan ngayon. Putangina niyo ho!
5. Masabihan ng "Mahal Kita" ang mga taong mahal ko. Period.

Kung mamatay man ho ako bukas o sa isang araw at nabasa niyo na `to, pakisabi na lang sa lahat ng concern ha? Thank you! I love you all! =))

CLSU.

"CLSU, Alma Mater dear oh hail to thee. Full glory and honor may yours forever be.The light we share from the torch you hold vanquished darkness and spread cheers all over the whole wide world."

Pano ba? Pano ko ba sasabihin lahat ng mga gusto kong sabihin? Pano ba ko magsisimula? Unang una, salamat. Salamat kasi kahit isang taon lang, nasubukan ko pa din. Kahit isang beses lang, at least nalaman ko kung ano nga ba yung pakiramdam.
Kung tatanungin ako, oo. Gusto ko pa. Gusto ko pang ipagpatuloy na mag-aral sa CLSU. Kaya lang, hindi talaga tayo compatible eh. Kung buhay lang sana si Daddy, eh `di sana kasama ko pa kayo pareho. Kaya lang... madaming "kaya lang". May mga bagay talagang hindi nararapat.
Mamimiss ko unang una ang Ladies Dorm #1. Lalo na ang Room 3 nung 1st sem, 2012. Kahit limang buwan lang akong tumira sa dorm at kahit soooobrang higpit, nag-enjoy pa din ako. (Pero kung sa CLSU ulit ako mag-aaral, ayoko na mag-dorm) Nakakamiss mag-review "kunwari". Nakakamiss makita yung mga BSBA mag-review tapos ako pa-banjing banjing lang. Nakakamiss yung mga general cleaning. Nakakamiss yung mga panahong ayaw kaming pauwiin pero uuwi pa din ako. Hahahahaha. Syempre ang mga taong "walang choice" (hahahaha) na makasama ako ng limang buwan pero napamahal sakin ng sobra. Salamat! Sa dorm manager, kay manong, kay Ma'am Esie, sa taga-ibang room. Salamaaaat. Naging pangalawang bahay ko na ang LD#1.
Syempre, ang mga blockmates ko na hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na maging masyadong ka-close. Siguro, yun ang isa sa mga... hindi naman regrets pero more on "what if". Masyado kasi akong loner nung first sem eh. Hahahaha. Salamat.
Yung mga classes. Soooobrang nakakamiss. Yung magigilas na teacher (pwera sa PE at Filipino dahil ayoko sa dalawang subject na yan). Lalo na Math at Bio. Yung laboratory works! Shet. Nakakamiss. Yung pagsilip sa microscope. Yung pag-drawing. Sheeet. Fine Arts. Akalain mo yun, ma-mimiss kita? Hahahaha. Yung practical exam sa Bio105 kay Ma'am Kitin. Sheeeet. Yung bell kapag nakalipas na ang isang minuta at sa kabilang slide naman. Huhuhuhuhuhu. Yung palaka! Tangina. Yung mga palaka.
Yung mga CLSU terms tulad ng:

• "Old". Hahahaha. Old Market ang ibig sabihin niyan. =))
• "Lingap". Hahahahaha. Yung puntahan ng mga mag-jowang gumagawa ng milagro o "Little Baguio".
• "Gatchi". Asahan mo na na kapag naging teacher mo siya, pagdating niyo ng final term, kalahati na lang kayo sa Math subject mo.
• "Annex". CAS Annex kung saan andun ang mga rooms namin.
• OSA, OAd, Educ, BA, Vetmed.
• "Audi" o Auditorium kung saan ginaganap ang mga nakakaantok na program tapos kapag pumasok ka e wala na ding labasan.
• "NATO". Hindi uso tricycle na term. NATO kailangan. Hahahaha.
• "Alumni". Hindi ito mga tao kundi ang kainan sa tabi ng Hostel at halos tapat ng OSA. Dyaan ang makikita ang kainan atbp tulad ng Ginang's kung saan madalas kaming kumaen ni Jorenn.
• At marami pang iba. (Na-memental block kasi ako ngayon eh. May kainan kasi sa kabilang bahay, gusto ko nang kumaen. Hahahaha)

Si Kuya Nine! Tanginaaaa. Namimiss ko na si Kuya Nine at ang tawag niyang,"EmpaWaffleKuchiPuto...". Si "Kuya LactoChoco". Nakakamiss yung empanada niyang may itlog pa sa loob! At chaka yung malamig na malamig na choco drink ng PCC na kahit laging sumasakit yung tiyan ko eh bumibili pa din ako.
Yung "attendance". Yung putanginang attendance na lagi na lang hinahanap. Ultimo yung panunuod sa intrams eh hinahanapan pa ng putanginang attendance na yan. Kung sino man ang nagpauso niyan!... Wala lang. Tae ka. Pinahirapan mo ang mga buhay ng mga estudyanteng ayaw pumasok.

Yung WiFi connection sa tapat ng Room 241 (na hindi ko naabutan na pina-aircon na pala. puta) na sulit na sulit ang battery life ko. Na makapag-Twitter lang ako eh uupo ako sa tapat ng office (sa hallway, mind you) para lang makapag-OL. Tapos nakaraan ang ilang buwan at naglagay na sila ng sign na,"Students are not allowed to stay/sit in this area". O di ba? Kabog eh.

Kaya lang, hindi nga tayo naging compatible. Nakakahinayang. Lalo na yung binili kong white shoes at pinatahi kong uniform na isang sem ko lang pala magagamit. Pero ganun talaga eh. May mga bagay na kahit anong gusto at pilit natin, hindi dapat. Hindi natin pwedeng makuha dahil may mga bagay na baka "mas" bagay at mas para sa atin talaga.

Day 4: Four of your favorite memories.

Marami. Marami akong gustong bauning alaala kung saan man ako mapunta balang araw. May masaya, pero meron din mga malulungkot. Dahil napatawa man o napaiyak man ako ng mga alaalang yon, yun parin ang dahilan kung bakit niyo nakilala ang isang "Tiny" na katulad ko.

• Isa sa mga pabirto kong memories eh yung elementary days. Lalo na kapag recognition days ko noon. Although alam kong parang hindi ko naman deserve na umakyat sa stage twing buwan ng Marso, masaya pa din ako na kasama kong umaakyat ang Daddy ko sa entablado para masabitan ako ng medalya. Para kasing moment namin ng Daddy ko yun. Yun yung mga panahong napasaya ko siya ng sobra at nabayaran ko yung mga nagawa niya. Alam ko kasing yung mga panahong yun eh, sobrang proud sakin ang mga magulang ko. Lalo na nung nag-Valedictory Address ako. Kasi nag-gago na lang ako nun eh. Tinamad na kong mag-aral. Nangongopya. Nag-kokodiko. Tapos ako pa din yung nakuhang valedictorian. Bittersweet, eka nga. Masarap na masakit kasi alam kong may isang taong mas deserving non kesa sakin.
• First JS Prom ko. Hindi ko akalain na sobrang magiging special yung gabing yon para sakin. Although parang ang "feeler" ko naman, para kasi sakin, naging gabi namin yun ni Jorenn. Wala sa isip naming dalawa na kami nga yung magiging "Couple of the Night" kaya sobrang... basta. Yung umakyat kami sa stage tapos nag-palakpakan yung mga tao, nakaka-overwhelm lang ng bongga.
• Yung mga memories kung saan nakakapagpatawa ako ng mga tao. Ang sarap sa puso. Na may mga taong hindi makahinga dahil may ginawa ka o sinabi na sobrang nakakatawa. Nakakagaan ng pakiramdam at nakakawala ng problema.
• Yung mga panahong kumpleto pa kami. Yung mga panahong kumpleto pa yung mga taong mahal ko sa buhay dito sa mundo. Nung hindi pa magulo yung buhay ko. Yung mga araw na okay pa at hindi ko pa tinatalikuran yung mga bagay na tinalikuran ko na ngayon. Yung mga panahong mapayapa pa yung buhay ko.

Kahit mamatay na ko ngayon, ayos lang. Basta `wag ko lang makakalimutan yang mga alaalang yan. Ayos na sakin yon. Masaya na ko sa mga yan.

Pasensya na.

Pasensya na kung walang kalaman-laman yung blog ko. Kasi naman...

• Una, wala naman akong ginagawa sa araw-araw kundi mag-DS at kumaen.
• Ang hirap mag-isip ng sasabihin kasi laging may tao sa likod mo. Sakit sa bangs, men.
• Sa estado ng bahay at pamumuhay namin ngayon, hindi ako nakakaisip ng mga bagay na iba-blog dahil nakakablangko ang pang-araw araw na gawain.
• Para kaming boy scout (pwede ding girl scout) sa bahay. As in. Camping ang drama namin dito sa bahay.

Kaya inuulit ko, pasensya kung wala kayong makita sa blog ko ngayon. Pangako, babawi ako kapag may bahay na kami. Nakakahiya nga kasi naka-64 pageviews pa ko kahapon samantalang wala namang mababasang "interesting" katulad nung mga nakaraang buwan.

Kaya... i-enjoy niyo na lang muna ang bakasyon. `Wag na muna kayong mag-online at humarap sa computer dahil mas masarap tumambay at makipag-bidahan sa labas ng bahay (style ko yun eh). Dalawang buwan lang naman ng ibang bakasyon at hindi naman tayo tambay na maraming panahon sa buhay.

Rakenrol lang tayo!!!

Day 3: Three of your favorite songs ever.

Napa-tumbling naman ako (sa isip ko) sa "ever". Wala naman akong favorite songs... "ever". Pero kung "ever", ang pumapasok sa isip kong favorite songs "ever" ay:

1. Absorbing Man by Parokya ni Edgar.
2. Hanging By a Moment by Lifehouse.
3. A Call To Arms by Urbandub.

Day 2: Two people you want to be with right now.

Eto yung mga tanong na *mediyo* nakakabagot na sagutin kasi parang.. kailangan pa bang i-memorize yan? Hahahaha. =))))))
Unang una syempre ang Daddy ko. Ilang buwan na din ang nakakalipas. Tanginers.Walang lilipas na araw na hindi ko siya maaalala. Lalo na ngayon. Kasi... ewan. Hirap kasi eh. Yung taong kakampi mo sa lahat ng bagay, biglang nawala. Hirap maka-move on, tol.
Susunod ang... wala akong maisip. Gusto kong makita si Kuya, pero parang ayoko pa. Sa susunod na lang. Lol. =)))
Ang blanko ng isip ko!

Makapagdiwara lang.

Putangina. Tangina lang. Napaka-didiwara niyong lahat. Pikang-pika na ko. Sawang-sawa na ko. Putangina. Ang tatanda niyo na ganyan pa kayo. Tangina. Masabi lang na may maidiwara sa mundo. Putanginang shet.
Tanginaaaaaaaaaaa. For once, pwede bang dumaan man lang ang ISANG ARAW. Putangina. Isang araw lang ang hinihiling ko. Isa lang. Isang araw na walang sisigaw, walang magdidiwara, walang magagalit. Putangina. Rinding-rindi na ko. Napakasakit sa tenga. Putangina. Putangina!!!

Day 1: One thing you want right now.

Gusto ko ng mayari yung bahay namin. Jusko. Plezz lang. Feeling ko sinasadya yata ng mga karpintero na bagalan ang paggawa nila para madami silang sweldo! (Per day ang basis ng sweldo nila kaya kung mas matagal, mas madaming kita.)
Kahirap gumalaw dito sa bahay (yung kalahati na lang ng bahay namin). Araw-araw, puro alikabok yung higaan ko. Kapag kagising ko sa umaga, kailangan ko pa makipag-kapitbahay (sa mga lola ko lang naman), para lang mag-toothbrush at maghilamos. Ganun din kapag natatae at gusto ko ng maligo.
Ang hirap mag-computer. Nakaka-irita mag-sounds. Kahirap kasama ng mga kasama ko sa bahay! Putangina lang.
Hindi naman sa nag-rereklamo ako, sobrang thankful ko na sa wakas titino na ang bahay namin. Pero please lang! Suyang-suya na ako na ang isang liko lang ng mukha ko, makikita ko na sila.
Kaya kung tatanungin niyo ako kung ano ang gusto ko, gusto ko lang mayari na ang bahay namin para maging mapayapa, matino, at masaya na ang buhay ko.
P.S. Hindi ako galit. Nagpapaliwanag lang.

source!

May hangganan din ang lahat ng ito.

Eto lang ang gusto kong tandaan niyo: Balang araw, luluhod din kayo sa harapan ko. Lahat ng mga salitang sinabi niyo sakin, sa lahat ng mga sinumbat niyo sakin, at sa lahat ng mga bagay na ginawa niyo sakin, babalik din sa inyo lahat yan.
Lahat ng luha kong iniyak, lahat ng hikbi kong pinilit hindi iparinig, lahat ng hinanakit ko sa mundo ng dahil sa kagagawan niyo, matatapos din `to.
5 years or more from now, hinding hindi niyo na ko makikitang iiyak ng dahil sa kagagawan niyo. Hinding hindi niyo ko makikitang iiyak ng dahil sa inyo.
Tandaan niyo yan. Yan lang.

Padaan.

Hello? May tao ba? Hahahaha. May nagbabasa pa ba dito? =)) Anyways, padaan lang! Mag-kuwento lang ako ng mga routine ko ngayong bakasyon.
Wala na nga pala kaming banyo. Hanep. San kami naliligo? Wala na. Hindi na ko naliligo. Chos! Hahahaha. =)) May advantage din pala kapag childhood friends ang parents mo, sa katabing bahay lang ang bahay ng mga lola ko (nanay ng Daddy ko).
Sa bahay naman namin... Sakto lang. May pader na! Pero tinatantsa pa kung papalagyan ngayong taon ng taas. Sana kasya sa budget para may taas ang aming bahay.
Ang hirap tumae! Jusko. Kapag madaling araw ka natatae tapos tulog pa yung mga pinsan ko, isipin mo naman kung ano ang gagawin ko! Itutulog ko na lang. Hahahaha. Tangina.
Tapos Harvest Moon na lang maghapon. DS na lang DS walang patumangga. Pano naman, wala din kaming TV. Ayoko naman mag-internet at nakakabuset mag-computer kapag ang background music mo ay nagtitibag ng pader at mga taong gumagawa.
Pero ok na din yun! At least matino na ang bahay namin. Hindi na tutulo ang bahay namin at hindi na ko magagalit sa ulan. Lol. Actually, nung bata ako. Ayoko talaga ng umuulan kasi tumutulo yung bahay namin. Kaya hanggang sa tumanda ako, ayoko ng umuulan. Pero... kapag nagawa yung bahay namin, hindi na ko mabubwisit sa ulan! Yay! =))
Yon. Yan lang ang balita so far sa buhay bakasyon ko. Sa susunod na lang ulit siguro kapag may kwento worthy ang buhay ko.
Hindi naman kasi ako katulad nung ibang tao jan *ehemm*, na walang magawa sa buhay kundi manghimasok at kamuhian ang mga tao sa paligid niya. =)))))))))

Buhay... Bakasyon.

Putangina lang. Napaka-boring. Yung tipong gigising ka sa umaga tapos maririnig mo na tinitibag yung bahay niyo kaya ang ingay. Kakaen ka. At dahil wala kayong TV (dahil nga ginagawa ang bahay) walang magawa pwera mag-computer. Pero ayoko naman ng mag-internet miya't miya ngayon dahil sawa na ko.
Gusto ko mag-load pero wala akong pang-load. Nawalan pa ko ng limang-daan! Putangina lungs. Tapos miya't miya may mag-uutos sa'yo. Tapos sisigawan ka. Yung tipong may maidiwara lang. Makapagdiwara lang. Tangina men.
Hindi ko kayaaaa. Ayoko ng bakasyon shet. Jusko. Buti na lang dalawang buwan na lang. Kung may isang taon na puro ganito ang gagawin ko, masisira ulo ko. Pwede bang mag-aral na lang at nasa school na lang kahit bakasyon? Mag-summer na lang din ako. :((
Wala ka nang ginagawa sa bahay, wala ka pang pera. Tanginaaaaaa~