Let me warn you, right here right now that this post is a product of my frustrations and will probably annoy you. But whatever, stress makes you... un-you.
Anyway, kaya ko tinatanong kung ano ang Tagalog ng "frustrated" dahil yun ang nararamdaman ko sa mga panahong ito.
Sa sobrang frustration ko, sa sobrang gulo ng isipan ko, di ko na ma-describe kung bakit ako naguguluhan.
Alam mo yung "taken for granted"? Well in my case, I've been the one who took it for granted. Sa sobrang pagmalaki ko sa sarili ko, hinayaan kong sabihin sa sarili ko na kaya kong ipasa yung isang subject na hindi ko pagbubutihan. Sinabi ko sa sarili ko na kaya ko to. The good news is, kaya ko nga. Pero the bad news is, hindi ko maaabot yung isa sa mga gusto kong maabot ngayon 2012.
I can't believe that I've been so careless. I've let ONE subject bring me down. One. Grabe. I know it's no big deal, but it is for me. Right now, na sobrang nagbabago na yung pananaw ko sa mundo. Na natutunan ko ng i-appreciate ang pag-aaral at ang pag-seryoso sa kolehiyo, sobrang big deal.
Now I know how can three absences bring you down.
If I'm alone right now, I'm sure that I'll be shouting screams of frustration. How can this happen?
Napaka-tanga ko. Napaka-yabang ko. Mantakin mo, ISANG subject lang ang nanira sa gusto ko. ISA.
Aaaaaaaah, konting mukmok pa. Siguro bukas I'll let myself to learn from this already. But right now, I think I need this feeling of misery
Lesson learned: Sa susunod pipili ka ng aabsent-an mo.
Anyway, kaya ko tinatanong kung ano ang Tagalog ng "frustrated" dahil yun ang nararamdaman ko sa mga panahong ito.
Sa sobrang frustration ko, sa sobrang gulo ng isipan ko, di ko na ma-describe kung bakit ako naguguluhan.
Alam mo yung "taken for granted"? Well in my case, I've been the one who took it for granted. Sa sobrang pagmalaki ko sa sarili ko, hinayaan kong sabihin sa sarili ko na kaya kong ipasa yung isang subject na hindi ko pagbubutihan. Sinabi ko sa sarili ko na kaya ko to. The good news is, kaya ko nga. Pero the bad news is, hindi ko maaabot yung isa sa mga gusto kong maabot ngayon 2012.
I can't believe that I've been so careless. I've let ONE subject bring me down. One. Grabe. I know it's no big deal, but it is for me. Right now, na sobrang nagbabago na yung pananaw ko sa mundo. Na natutunan ko ng i-appreciate ang pag-aaral at ang pag-seryoso sa kolehiyo, sobrang big deal.
Now I know how can three absences bring you down.
If I'm alone right now, I'm sure that I'll be shouting screams of frustration. How can this happen?
Napaka-tanga ko. Napaka-yabang ko. Mantakin mo, ISANG subject lang ang nanira sa gusto ko. ISA.
Aaaaaaaah, konting mukmok pa. Siguro bukas I'll let myself to learn from this already. But right now, I think I need this feeling of misery
Lesson learned: Sa susunod pipili ka ng aabsent-an mo.
No comments:
Post a Comment