Wala lang

Minsan, lalo na kapag nagbabasa ako ng YA novels, sana katulad na lang ng system ng US dito sa Pinas. Yung kapag 18 ka na, hihiwalay ka na sa magulang. Hindi ko naman sinasabi na lahat, ang ibig ko lang sabihin eh yung walang mag-ja judge sa'yo. Kasi, hindi naman pare-pareho yung pinagdadaanan ng tao. Tulad ko, wala na kong tatay. Wala ng magta-trabaho para samin. Para po sa kaalaman niyo, sobrang hirap umasa sa ibang tao. Kahit na sabihin na "role" ng kuya ko na gampanan yung mga naiwan na responsibilidad ni  kuya, mahirap pa din.
Kapag hindi siya nagpapadala, hindi ko magawa magalit kahit gustong gusto ko na. Wala akong karapatan kasi kapatid ko lang siya. Dapat nga sa edad niya, pwede na siya mag-asawa. Gustohin ko man mag-tampo, hindi ko kaya.
Gustong gusto na mag-trabaho. Gusto ko na huminto ng pag-aaral, hindi dahil ayoko na mag-aral. Tangina, kung magiging estudyante ako buong buhay ko, papayag ako. Aba'y kasarap ata ng umaasa ka lang na may magbibigay ng baon sa'yo araw-araw. Kaya lang mahirap din mag-stop ng pag-aaral kasi nga dito sa Pinas, ang paniniwala kapag tapos ka ng pag-aaral, uunlad ka. Pero tingnan mo, napakadaming tapos ng pag-aaral pero tambay lang naman.
Kahirap naman kasi. Kahirap ng wala kang magawa. Grabehan lang. Kahirap. Gusto ko mag-working student, kaya lang nung sinabi ko naman yun lahat sila  nag-kontrahan. Grabehan lang. Aaaaaaaaaaaaaaaaaah! Ang hirap. Ang hirap hirap hirap hirap

Slammed

I finished a book titled Slammed, by Colleen Hoover. At first, I thought it was one of those same old YA novels, cliche stories, common. I saw some  of  my Goodreads friends ratings too. Some of them rated it 3, 4, and one even gave it a 1. Many also gave it a 5, and that was what pushed me to read this. And I'm glad I did.
Jusko, kapag inaalala ko naiiyak na ko.
This was what I wrote in Goodreads as my review of the book:

Never knew I can cry because I'm sad and laugh because I'm happy all at the same time. Never knew that a random book that I picked can give me a lot of lessons about life in less than 6 hours. Never knew I can cry while reading in front of my mom and brother. Never knew a book can make me cry like this. Never knew that the adjectives funny, sad, inspirational, depressing, and elating can be packed in one single book.

I certainly looked like this when I was reading it...

 Because it was just so...

good. P.S. I am now a fan of Miss Hoover and The Avett Brothers.

Losing someone you love sucks. Painful. Almost unbearable. Almost, but not impossible. I will always remeber what Eddie said in the book,"It wasn't death that punched you, Layken. It was life. Life happens. Shit happens. And it happens a lot. To a lot of people."
Hindi hihinto ang mundo para sa isang tao lang. Hindi umiikot ang mundo para sa'yo. Hindi iiyak ang mundo para sa'yo.
I miss you Dad. I know you're not coming back. I know that now. But I just want to say that I love you and I still miss you very fucking day.

That feeling when you're crying your lungs out then someone hugs or comforts you and instead it makes you cry even harder. Ironic.

JUST GOT IN: Tolkien

Bought this at our local Book Sale yesterday. I accidentally saw this when I'm browsing for a good book worth 40 pesos since that's the only money I have with me. And surprisingly, this only cost me 35 pesos! May sukli pa. Haha!

Mga dapat tandaan sa buhay

• Never take things for granted. Wala kang kasiguruhan kung anong mangyayari.
• Matuto kang lumunok ng pride. Pride lang yan, pero yung ibang mawawala sa'yo, mahirap na.
• Kahit tamad na tamad ka na mag-aral, matuto ka naman mahiya sa mga taong nagpapaaral sa'yo. Buti sana kung ikaw lang nagpapaaral sa sarili mo, e hindi. Panindigan mo yan.
• Panindigan mo ang mga desisyon mo. Kahit hirap na hirap. Ginawa mo yan eh. Wag mong pagsisihan.
• Kung pinagsisihan mo man, sikapin mo magbago. Hindi pwedeng nagsisi ka nung una, tapos gagawin mo lang ulit. Ano yun, paulit-ulit ka na lang nagsisisi?
• Lagi mong tandaan na basta may tiyaga, may nilaga! Kung ayaw mo ng nilaga, e di sinigang! *ang joke joke mehehehe*
• Kung pagbubutihan mo ang pag-aaral ngayon, makaka-graduate ka ng nasa oras. Kapag grumaduate ka ng nasa oras, masaya. Pero kung nag-gago ka ngayon, at magiging magna ka (hindi magna cum laude kundi magna-nine years), walang mangyayari sa buhay mo.
• Tiyaga tiyaga! Makaka-graduate ka din!
• Kung tamad na tamad ka na mag-aral, sa tingin mo ba kapag tumambay ka, hindi ka tatamarin mag-antay sa wala sa araw-araw na ginawa ng Diyos?
• Ma-swerte ka!
• Mag-aral ka! Hindi mahalaga ang mataas na grades. Mas mahalaga ang attendance. Pasok lang ng pasok! Makakapasa ka din!
• Kaya mo yan!

Huhu. Halatang may pinaghuhugutan.

"Love your enemies. Do good to those who hate you. Speak well of those who curse you."

— Luke 6:27-28

Pro or Anti?

Nag-misa sa school kahapon (January 8), eto na naman ako. Alam niyo naman siguro na kahit Katoliko ako, malakas ang inis ko sa mga pari. Hindi ko rin alam. Bata pa lang ako, di ko na sila gusto. Siguro dahil sa kinalikahan ko. Bata pa ko, nakakakita na ko ng mga pari na may girlfriend, na may anak. Sigurado ba ako sa mga sinasabi ko? Oo, sigurado ako.
Ang misa sa school kanina ay tinawag na "thanksgiving mass". Pasasalamat sa taong lumipas at sa taon na dumating. Ngunit nung nag-homily na, nagtaka akong bakit parang hindi naman yoon ang tinatalakay niya? Siguro dahil sa title ko, marahil alam niyo na kung ano ang sinasabi ko. Oo, ang walang katapusang sermon tungkol sa RH Bill chuchu. Eto na naman tayo. Hindi na naka-get over. RH Law na, RH Bill pa ren ng RH Bill.
Hindi naman talaga ako aalis nung misa, wala naman talaga akong balak umalis. Pero tangina, nung nag-homily na, kasakit talaga sa tenga.
Balik tayo sa lumang kasabihan na "Kung gusto mong respetuhin ka, matuto ka muna rumespeto". Bawat tao, may kanya-kanyang opinyon. Entitled tayo don. Pero yung hindi mo respetuhin ang opinyon ng isang tao, dahil lang kasalungat lang yon nang pinaniniwalaan mo, nakakabastos yon.
Tama bang ipamukha mo sa lahat ng taong nakaupo sa gym at sa bleachers na ang mga taong Pro-RH Bill ay "hindi marunong magmahal sa buhay". Eh tangina pala. Pag Pro-RH Bill hindi na agad marunong mag-mahal sa buhay? Di ba pwedeng concerned lang sa kapakanan ng buong kababaihan at ng buong pamilyang mahihirap sa Pilipinas na nag-aanak ng sandamakmak, pero wala namang pantustos? Puro ka "hindi naman overpopulated ang Pilipinas" when in fact, hindi lang naman yun ang tinutukoy sa RH Bill.
Hindi marunong magmahal sa buhay? Bakit sa tingin niyo ba kapag napunta yung nilabas ng sperm ng lalaki sa dulo ng condom niya nung nagtalik sila ng asawa niya, may nabuo bang bata? Wala naman di ba? Prevention is the best medicine.
Hindi kalibugan ang pinapairal dito. Hindi "approval of sex". Napaka-kitid naman talaga. Sa tingin niyo ba, mapapakain niyo ang isang pamilya na may dalawampung anak? Sabihin na natin sa isang squatter area, isang daan ang pamilya, tig-a anim ang anak. I-dagdag mo na din lahat ng pamilyang kapos sa buong Pilipinas na tig-a anim o higit pa ang anak. Mapapakain niyo ba sila? Mapapag-aral niyo ba sila? Masosolusyunan niyo ba ang kahirapan nila?
Ayon sa isang study, karamihan sa mahihirap na pamilya, hindi na ninanais ng magulang na umunlad ang buhay nila. Dahil sa dami ng anak nila, ang motto na lang nila sa buhay ay "Ipinanganak kang mahirap, mamamatay kang mahirap".
Masaya na ba tayo diyan? Hanggang ganyan na lang ba ang Pilipinas? Walang pangarap? Walang pag-asa?
Ang sabihin niyo kasi, tapos na ang laban pero hindi niyo pa ren matanggap sa mga sarili niyo na natalo kayo. Na hindi niyo hawak ang utak ng bawat Pilipino. Na sa kabila ng mga salita ng Diyos na sinasabi niyo Linggo-Linggo, hindi niyo pa rin maiwasan ang hindi magalit.
Ngayon, sinong mas makasalanan satin?

Kuya K.D.

This may sound ridiculous, pero aaminin kong lalo akong ginanahan nung nag-comment si Kuya K.D. sa review ko ng Corduroy. Si Kuya K.D. ang top Pinoy reviewer/reader/librarian ng Gr Philippines and he's one of my inspirations & persons that I look up to when it comes to reading books.
Akala ko dati, snob siya. Hindi pinapansin ang mga kabataan na tulad ko, na puro YA, Chick Lit, at Romance ang binabasa. Pero nagkamali ako. Dahil sa kabila ng mga binabasa niyang puro bigatin, nire-respeto pa rin niya ang piniling basahin ng ibang tao.
Salamat po, Kuya. Kinilig ako sobra. Hehehe.

JUST GOT IN: Dickens

Found a copy of David Copperfield by Charles Dickens at our local National Bookstore for only Php60! Bought it and a new bookmark, too.

JUST GOT IN: Harris & Nix

Red Dragon, Hannibal, and Sabriel. Apir!

Bogart

Made my day. Thanks, Bogart.

JUST GOT IN: Tolkien & Rowling

Excuse my mom's face. Harhar. I was just so giddy and happy that my package finally arrived! This year's gonna be oh-so good. :-bd