Say hello to my diary-slash-manager-slash-calculator-slash-everything.

Say hello to my planner right there. Haha! Ang isa sa mga desisyon ko sa buhay na maganda ang kinalabasan. XD Siguro, kung hindi ako nag-planner ngayong college, nagkanda-loka loka na ang sched at hindi magiging productive ang araw ko.
At syempre, makikita niyo ang aking mukha jan. Hahaha. Vanity, opkors. My inspirations: Jorenn - kahit araw-araw na kaming nagkikita sa school. (Lol. XD), my family - syempre, and of course picture of my friends. :-bd
Hindi naman ako maarte mag-planner. Sulat lang ako ng plans at check kung nagawa or cross kung hindi natuloy o hindi nagawa. Hahahaha. XD
Isang payong matino lang sa mga walang ayos ang buhay, mag-planner kayo. Or kahit isang notebook lang na malalagyan niyo ng tasks niyo for the day. Kung walang assignments or projects, think ahead kung ano ang pwede niyong gawin ng araw na yon para maging productive ang day niyo. So, yun. Hehehehe. =))) :-bd

Oh, saan na napunta?

Saan na napunta yung mga threats mo sakin? Saan na napunta lahat ng sinasabi mo sakin? Saan na napunta? Eh `di kinaen mo din lahat `di ba? Kung gagawa ka kasi ng gulo, make sure na tapusin mo. Nanahimik ako sa sariling mundo ko tapos bigla ka na lang gaganun. Hindi naman kita inaano at ang saya-saya ko tapos bigla ka na lang mag-rereact. Sa'yo din mag-rereflect lahat ng mga sinasabi mo sakin. Sa'yo din mag-rereflect lahat ng paninira na ginagawa mo. Mag-ba backfire din sa'yo lahat ng mga ginagawa mo sa kapwa mo. At alam ng Diyos na kahit anong paninirang puri ang gawin mo, alam pa rin Niya na walang mali sa mga ginagawa ko. Na namumuhay ako ng tahimik.

Wala lang akong sinasabi nun, dahil hinihintay ko lang totoo-hanin mo lahat ng mga sinasabi mo. Pero wala naman pala. Wala naman pa lang laman yung mga sinasabi mo. Hanggang salita ka lang.

Isa lang masasabi ko: Hindi kita inaano. At kahit anong gawin niyo, kahit magsama-sama pa kayo, alam ko pa din na may mga kaibigan akong handang i-comfort ako. At sana, sa susunod, kung maninira ka at kung may i-tsi-tsismis ka sa ibang tao, sana yung totoo. Kasi sa bawat pag-sisinungaling na ginagawa mo, nakikita yan ng Diyos. Baka mawalan ka na ng mga kaibigan, hindi ka pa makaakyat sa Langit.

"Sticks and stones, may break my bones, but words cannot hurt me."

Nicki Minaj - Super Bass (Julie Anne / JAPS cover) USTREAM - HIGH QUALITY!!

I love you Julie Anne. Why so pretty and galing? :"""> <3

August 28, 2011.

Gala mode! Nag-puntang N.E. Pacific kasama sila Dags, Babs, Jenna, Iyee, at si Joms. Actually, 1PM ang usapan namin, eh since pure blooded Filipino kami, 2:30PM na kami nakapasok sa cinema. Habang bumibili nga ng food etong si Dags at si Jenna, biglang nagpakita tong si Ef-ef, eh `di laptrip poreber kaming apat! Pinag-trip-an na naman si Zel. HAHAHAHA. =))))) Tapos ayun, reminisce ng mga nangyari nung elementary (HAHA!), nung high school, at mga nangyayari ngayung college.

Nanuod kami ng Teen Academy at wala akong ka-muwang-muwang kung sino ang mga bida. Hahaha! Pero maganda naman yung movie kasi ang gwapo ni Alden at ni Christopher. Ang cute ng dimples ni Alden ih! :""""> XD Laptrip din sa movie. Pinagtatawanan lang namin yung scenes. =)) Fave part ko nung dumating si Julie Anne. Sheeeet. Sobrang crush ko siya ever ever. (Fangirling mode.) :"""> HAHA!

Ayun, pinag-abot lang namin yung movie, tapos umuwi na din kami kasi mag-ga-gabi na din ang malakas ang ulan. :-D (Sorry ulit Dags! :( )

Sooo, ayun! Salamat sa inyo! Nag-enjoy ako ng sobra! Sa uulitin. ;) :-bd

Ang sarap lang sa pakiramdam.

Na yung bagay na pinapasan mo ng dalawang buwan at laging bumabagabag sa'yo, nailabas mo na rin sa wakas lahat sa matalik mong kaibigan. It's like the weight in your heart had been lifted.

Actually, mediyo nag-aalangan pa kong i-kwento yun kagabi kasi wala pa kong napag-sasabihan nun. Ever. So, yun nga. Nung sinabi ko sa kanya, habang tina-type ko eh umiiyak ako. Hihi. :') Kasi ang hirap lang ulit alalahanin nung pakiramdam. And hindi ko rin alam kung ano yung magiging reaction niya dun sa sasabihin ko. Pero syempre, the best siya kaya gumaan talaga yung pakiramdam ko. :-bd

And it's a start. I think, eto na yung start ng moving-on-chapter ko. Eto na yung point ng buhay ko na, I'll open up to the new people in my life and I won't hold back anymore.

Kaya ko ng harapin lahat kasi alam kong may isang tao na kahit nasa malayo, ay tinuturing pa din akong isang kaibigan. And I'm very grateful for that. Kung mabasa mo man `to, alam mo na kung sino ka. I love you poreber lungs. Wagas! HAHA! :* >:D<

(Source)

Scotty McCreery - I Love You This Big

"...and I'll spend the rest of my life. Explaining what words cannot describe but, I'll try. I love you this big." <3

(Source)

Cutest GIF ever. :"""> <33

Ano ang ginagawa ko tuwing break?

Crossword puzzle! Hahaha. Soundtrip, at syempre surfing the effin' net. I also read everyday, hindi ko lang naisama sa photo yung book that I currently read. :-bd

Please, let someone know.

Kung magkaka-jowa, syota, o boyfriend ka, short term man o long term, ipagsigawan mo sa mundo. Let your parents know. Please lang. Please, please, please lang talaga. Kung ikaw ay 13, 14, 15, 16, o kahit 17 year old ka, at may boyfriend ka na, please lang. Sabihin mo sa parents mo. Make it legal. Because having a boyfriend is a serious matter. And yes, love is a serious matter.

Hindi naman kayo papatayin ng mga magulang niyo kapag pinakilala niyo ang boypren niyo sa kanila. Siguro matutuwa pa yun at hahangaan pa kayo for your honesty and courage. Hindi naman kasalanan ang magmahal. Pero kasalanan ang magtago sa mga magulang niyo na ginagawa ang lahat para lang matupad ang mga pangarap niyo. Tapos kayo? Magpapa-buntis lang? Jusko. At isa pang dahilan para ipakilala ang boypren niyo ay para kung nabuntis ka man, alam nila kung sinong tarantado ang mananagot sa'yo.

Dahil hamak sarap ng isang relationship ng wala kang pasanin. Ang sarap ng pakiramdam na ipakilala sa pamilya mo ang boypren mo at makitang tanggap nila kayo. Yung tipong pwede kang mag-paalam sa kanila na hindi mo na kailangan mag-formulate ng dahilan kung sino ang mga kasama mo.

Kaya please lang, let the world know. Let someone know.

O.o

Eh puta, pwede na kong mamatay. HAHAHA! Loljk. XD Pero hindi ako maka-get over ih. :"> Hahahahaha. =)))))))))))))

Bakit may mga taong sobrang bi-bitter?

Hindi. Seryoso lang. Napaka-insecure naman kasi at ang O.A. na. Hindi naman kasalanan ng ibang tao kung may mga bagong tao na dadating sa buhay nila. Kaya nga may salitang "move on", `di ba? Jusko. Eh sa wala na nga, eh. Tapos na. Tapos na yung mga panahon niyo.

Move on na. Hindi kasalanan ng isang tao kung gumawa siya ng paraan para makakita ng mga taong mas magmamahal at magpapahalaga sa kanya. Hindi kasalanan ng isang tao kung naghanap siya ng taong tatanggap sa kanya kung sino siya. Hindi kasalanan yun.

Ikaw ang may problema. Ikaw ang nagpapa-lamon sa sarili mong insecurities. Ikaw ang gumagawa ng mga dahilan para kamuhian ang past mo. Ikaw ang gumagawa ng dahilan kung bakit ikaw mismo sa sarili mo, hindi maka-get over.

Walang permanente sa mundo. Ultimo wika, dinamiko. At higit sa lahat, lahat tayo nagbabago.

(Source)

True. =))

"I try to find something to love in everybody. Even if it's a small thing. Something about the way someone smiles. There's always something, there has to be. I try to make myself generous. I do things I don't want to do. I... I think about what not to criticize. And the strangest things come back to me."

-- Amanda Seyfried as Chloe (2009).
So me. :-bd

(mrlordgaga.tumblr.com)

(Source)

Oh my God. THIS. HAHAHAHAHAHAHA. =))

To the best Daddy in the world.

Daddy ko? Tahimik lang. Nagagalit kapag kailangan lang, at walang reklamo kahit sobrang hirap ng buhay. I mean, being the breadwinner of the family is the biggest responsibility a man could have. Pero Daddy ko? Ginagawa niya lahat para mabigyan kami ng magandang future na magiging proud sila, at magiging proud kami sa sarili namin.

My Dad is the exact opposite of my Mom. HAHAHA. Kung Mommy ko, dakdak ng dakdak, si Daddy tahimik lang kapag galit. Pero may aura na nakakatakot talaga. =))

Magaling sa Math ang Daddy ko! At isa siyang dentist. Dentist of gears. :-bd

Proud ako sa Daddy ko. Sooobra. Kahit napaka-dami na niyang hinanakit samin, lalo na kay Kuya nun, nakayanan pa rin niya. At patuloy pa din niya kaming minamahal at binibigyan ng buhay na maganda kahit sobrang dalang na kumita ng shop namin.

At syempre, gusto ko lang siyang pasalamatan. Sa lahat ng ginawa niya para samin. Hindi ko man nasasabi sa kanila ni Mommy ng madalas, pero my Dad is my hero.

Mahal na mahal kita Daddy. Thank you for giving me the opportunity to pursue the course I want kahit mediyo nahihirapan ka. Thank you for giving us a good life and for loving Mommy kahit na napakadiwara niya. Thank you for your patience with us and sorry for the problems and heartaches we gave you. I love you Daddy! You will always be my best man! :') :-bd <3

(Source: blivelys, via gossipgirlworld-deactivated2011

Oh God. Favorite NJBC photo. EVER.

“Life is too short; grudges are a waste of perfect happiness. Laugh when you can, apologize when you should, and let go of what you can’t change. Love deeply and forgive quickly. Take chances, give everything. Have no regrets. Life is too short to be unhappy. You have to take the good with the bad. Smile when you’re sad, love what you got, and always remember what you had. Always forgive, but never forget. Learn from your mistakes, but never regret. People change and things go wrong, but always remember: LIFE GOES ON.”

-- Unknown (Source: lovelikeforever, via demi-inspirationjb)

THIS!

(Source)

I love you both! <3

Memories.

Yes, we make memories. Araw araw naman yata. Alaala nung bata ka pa. Early childhood memories. Nung elementary tayo. Nung akala mo eh, love na ang nararamdaman mo nun para sa crush mo. Mga panahong nadapa tayo at umiyak. Mga pagkakataong pinagalitan ng teacher dahil maingay at magulo. Mga panahong pinagsasabihan pa kami ni Ma'am Gamboa ng,"Kayo ang pinaka-worst na naging klase ko!" Yung mga tipong nakipag-away ka sa teacher mo dahil alam mong tama kayo.

At syempre nung high school. Sino ba naman ang makakalimot sa high school `di ba? Yung adjustments nung first year. Yung math na hindi mo ma-gets. Yung classmates mong magigilas. Mga school activities. HSTAG. Mga panahonh wi-nalk-out-an kayo ng teacher niyo. Mga kaibigan... Si Jorenn. Nung third year. J.S. promenade. Fourth year. THESIS. Graduation. Yun yon eh. Yung umakyat ka ng stage kasama ang Daddy mo at inabot sa'yo ang diploma mo at nasabi mo sa sarili mong,"Isa na lang. Isang beses na lang."

Pero kahit mag-tumbling ka, hindi mo na mababalik yun. Kaya mag-head spin ka pa at iuntog mo sa pader ang ulo mo, alaala na lang lahat yan. Kahit gaano ka pa maging bitter sa isang tao, after 10 or 20 years, it won't matter anymore. Mga istorya na lang yan na maiku-kwento mo sa mga magiging anak mo.

Dahil sa bawat araw, linggo, buwan, at taon, gumagawa na tayo ng mga bagong alaala kasama ang mga bagong tao sa buhay natin. Hindi dahil nag-iiba tayo, kundi dahil ganun talaga ang buhay. Walang permanente sa mundo, pagbabago lang.

Dahil ang tao, parang wika lang yan. Dinamiko.

Isa sa mga pinasasalamatan kong nangyari sa buhay ko...

...ay si Jorenn S. Del Mundo. I love you Baby! Sorry kung nag-co-computer ako ngayon kahit may sakit ako kagabi! Hihi. Advance Happy 19th Monthsary! I looooooove you! <3 :">

Thank you Room 3! *HUGS*

Buhay Kolehiyo.

Siguro, one of the benefits of being a college student is yung magiging independent ka na. You're on your own na. Kanya-kanyang sagot na ng assignments, kanya-kanyang aral na sa quiz, kanya-kanyang diskarte sa pag-le lecture at kanya-kanyang research na ng mga paper works. Dito ko naranasan punitin at lukutin ang assignments ng block namin dahil halos magkaka-mukha kami ng sagot. And FYI, P.E. 100 ang subject at hindi pa namin major yun. Dito rin ako nakakita ng minus 5 points sa quiz dahil lang lumingon ka ng bahagya sa katabi mo. Pero at least Bio Lab 105 yun at major subject namin yun. Dito rin ako naka-experience ng cover to cover long quiz ng walang turo ng teacher sa FIL 100. Grabe. Pers taym ko talaga maranasan yun.

Another benefit is magkakaroon ka ng a circle of new friends. To start anew. Getting to know each other type. Kanya-kanyang istorya nung high school. Kanya-kanyang pinag-graduate-an na school. At kanya-kanyang kwento sa adjustments sa college.

Para sakin, benefit din ang sobrang sisipag na professors na talagang hindi masasayang ang tuition fee na pinag-hihirapan ng magulang mo. Lalo na sa Bio Lab 105, MATH 100, at P.E. 100 ko. As in wala pa silang late at absent at sobrang gagaling magturo. At syempre, ang isa sa pinaka-peyborit kong teacher ay si Ser Mina na parang si Ser Alwyn kung magturo. Registered nurse na, licensed teacher pa at sobrang daming natututunan kahit CWTS lang ang subject namin sa kanya.

Sa kolehiyo din ako natutong mag-planner. Oo, nag-pa-plan na ko ngayon. HAHAHAHA. Dito ako natutong i-organize ang buhay ko. Ang mga assignments and homeworks na gagawin. Yung mga research works na sa bahay gagawin. Lahat. Ultimo yung damit na dadalin ko next week nakalagay dun. Ultimo yung pancit canton, sabon, kape, etc. Nandun lahat. Kaya siguro hindi ko na kayang mabuhay ng wala ang planner ko. Dahil sa sobrang ulyanin ko, soooobrang laking tulong neto.

Dito rin kami namulat na hamak sarap mag-aral kesa mag-trabaho. Sabi nga ni Ser Mina, mahirap ang reality. Mahirap maghanap ng trabaho at magkaron ng responsibilidad lalo na sa kalagayan ng Pilipinas na napaka-daming unemployed. Dito ka mamumulat kung ano ang priorities mo pagka-graduate mo.


Kaya sa mga estudyante, lalong lalo na yung mga nasa malayo na pinag-aaral ng magulang tapos nag-gu-good time lang. Aba, mahirap ang buhay. Maawa naman kayo sa mga magulang niyo. Hindi naman ho mina-magic ang perang ginagastos niyo.

(Source)
Leighton Meester on the Set of “Gossip Girl” (August 12, 2011)

Oh hi there, pretty. <3

“That’s the best revenge of all: HAPPINESS. Nothing drives people crazier than seeing someone have a good fucking life."

-- Chuck Palahniuk.

This. Lol. XD

This week's a blaaast!

So nung bumalik kami nung Monday sa school, tuloy tuloy na sa klase at wala ng pahi-pahinga kahit sooobrang antok ko pa. At nung tanghali, nag-long quiz pa kami sa Algebra. As usual, ako ang kauna-unahang nag-pass. WAHAHAHA. Tapos pumasok ng Bio Lec 105 dahil na-kunsensya naman ako kung hindi ako papasok. Lol. XD =))

Tapos nung Tuesday, hell-o hell day kami. Sobrang nakakapagod na klase sa P.E. As in sobrang nakaka-putangina lungs. Tapos after nun as in pagkatapos na pagkatapos naming malinis ang mat sa Gymnatorium, nagpunta na kami sa Lab dahil midterm namin sa Bio Lab 105. Oo, nagpunta kami dun ng napaka-dungis at napaka-baho. HAHAHA. Pero infairness, ang dali lang ng exam. =))

Tapos nung Wednesday (Birthday ni Kuya), may report kami sa Humanities. Nung umpisa, akala ko hindi pa ko mag-kaka-red day, pero ako'y nagkamali. Buti na lang. Buti na lang talaga at hindi uniform day today kundi! Ay jusko. HAHAHAHAHA. =)))))))) Kaya hindi ako pumasok ng iba kong subject kasi masakit puson ko. Oyeh. =)))

Then Thursday na! Fave school day everrrrrr. No classes today kasi Saliksikan 2011 lang kaya nagpunta lang kami sa Auditorium para makinig sa guest speaker from U.P. Diliman. Sorry Sir, I forgot your name! :-D

Then after nun, nagpunta na kami sa CEn Recreation Center para sa Hall Preparation ng Bio Dept Acquaintance. Ang tagal naming nakatanga dun tapos ang inet pa kaya galit na galit na kami sa president namin dahil nagagalit pa samin samantalang wala naman siyang nagawa. Kami ang nag-ayos ng tables and chairs at kami din ang nag-ayos ng tablecloths kaya nakaka-gago ang putangna eh. May araw ka din.

Buti na lang pinauwi na kami ni manong taga-ayos para makapag-prepare na kami sa party dahil 5PM na nun at 7PM ang call time. Kaya umuwi na ko at naligo at hinintay ang roommates ko para makapag-ayos na kami.

Sinuot ko lang ulit yung dress ko last prom kasi ayoko naman talaga mag-effort dahil ayoko lang magbayad ng 300 pesos sa hindi pag-attend. =))))

Tapos Ninang ko si Ate Bio ng Room 6! (Si Ate Rachel) Ang galing galing. May nag-pin sakin nung Ceremonial Pinning at isa na kong certified Biology sutdent. Wagas lungs talaga. :"> XD

So ayun, after ng Bio Acq, mga 11PM siguro yun, nagpunta pa kami sa Interdorm sa Gymnatorium at naki-party party pa ulit. Pero sobrang daming tao kaya hindi na din kami nakapag-sayaw ng marami ni Jorenn. :( Pero at least nakahabol ako at nakasama ko pa yung roommates at si Jorenn! :-bd

Ayun. Hahahaha. Nakakapagod talaga ang week na `to kaya buti na lang at walang homeworks this weekend. Wagas kayo Profs! \m/

(leilockheart.me)

(Source)

Oh hi, love. <3

(Source)
Leighton Meester & Ed Westwick On the Set of “Gossip Girl” (August 9, 2011)

(Source)


Isang matinding palakpak!

Candy Mag Quizzes! :-bd

Eh `di ako na po masaya. HAHAHA! :-bd

(Source)

Isa sa mga nakaka-miss sa pagiging bata. Tangina. Ang sarap mabuhay kapag bata ka pa.

"Love is knowing all about someone, and still wanting to be with them more than any other person. Love is trusting them enough to tell them everything about yourself, including the things you might be ashamed of. Love is feeling comfortable and safe with someone, but still getting weak knees when they walk into a room and smile at you."

- by The O.C.
(Source)


So true!

Happy! :-bd

(Source)

And this. This is my dream.

And!

Salamat po sa lahat ng greeetings! Sa lahat ng personal na bati, text, tawag, message sa FB, at wall post! Maraming salamat po! Mahal ko kayong lahat! Rakenrol! :-bd \m/

August 6, 2011.

Ay, birthday ko pala. HAHAHA! Yes, 17 na po ako todayyy at ang tanda tanda ko naaaa. -__-"

So today, nagpunta kami sa Max's Urdaneta para i-celebrate ang first birthday ng pamangkin ko. So buong Mendoza clan, nandun... At! Kasama namin si Jorenn. :"> Oh `di ba? Part of the family. :-bd

Actually, since first pamangkin namin `to saming magpipinsan, talagang ok na sakin na parang hindi ko na birthday kasi first birthday and all. Kaya lang, nung pagpasok namin sa Max's, biglang... "HAPPY BIRTHDAY TUNINI!" Hahahaha. Sigaw `yan ng Titz ko at muntik na kong maiyak dahil ang daming yumakap sakin at hindi ko naman ine-expect talaga `yun. Tapos welcome na welcome pa si Jorenn. :')

Kaya ayun, sobrang saya ko kasi naisama ko si Jorenn sa isang family gathering na kumpleto kami tapos birthday ko pa. :">

Thank you so much Baby! I love you so much! Ang saya saya ko today! :"> <3

Hello po. Ako po si "KATRINA" JONAS E. MENDOZA. #Kainis eh. HAHAHAHA. =)))))))))

(Click photo for better resolution)

Unkabogable eh! =)))

Turning 17...

Tanginaaaaa~ Ang tanda ko na! HAHAHAHA. =))) Kfine.

So seventeen na ko bukas. Biruin mo `yun. Naka-survive ako sa mundo ng 17 years. Se-ven-teen fucking years.    

At kung naka-survive ako ng labingpitong taon sa ibabaw ng mundo, mas malamang kakayanin ko pa din mabuhay hanggang sa mamatay ako.

Kaya sa lahat ng nag-ta-TRY hanggang ngayon na guluhin ang buhay ko *tawa porebz*, good luck. =))))))))))))

LEO yata `to. ;) :-bd

New DPness. :-bd

Alay Sa Bunso - August 4, 2011.

Shot by Jorenn Del Mundo.

Eh `di ako na may maling nameplate! :| =))))))