Can't Think of a Title

The thing is, I know myself. I know my faults and my strengths. I know what makes me stronger and yet I also know what my weaknesses are. I know the things that I need to change in myself in order to be a better person but I also know that some things are meant to stay the way that they are because we don't need to change ourselves for others.
When they look at me, I know what they see. I know what they hate in me and I know what they like. During my freshman year in college, when I was still in CLSU, I have this sudden desire to shift courses and apply for the university's Psychology program. Part of it was because I think psychologists are cool, but mostly it was because I know I can be a good one. When people talk to me, I read behind their moods and behaviors and I will have an understanding on what they want me to reply.
For an example, I think that was last week, my classmate joked and told me that we were going to have a surprise defense on our case study. I know that he wanted me to complain or to cry out in surprise or horror. But the stubborn part of myself decided not to give what he wanted. I simply smiled and nodded okay.
I also know what people dislike in me.

• Some people hate me for being too indifferent when it comes to school works. But the thing is, I'm really not that apathetic. It's just, if I was faced a certain problem (school work and projects), I deal with it. I'm not one to complain about reasonable things. If you see me complaining, it's because I know something (deadline and others) is unreasonable.
• Some people hate me for being too... open? I don't know the exact word, but it's when I always say what I want to say, no holds barred. If there's one thing I strongly believe in, it's that we're all given voices for a reason. They may hate me for exclaiming profanities one after the other, but I don't care. I don't owe anyone anything and I like being myself and that leads us to...
• Some people hate me for being myself. Or is it because they want to be like me? I'm not being boastful or anything, but I know that when someone hates you it's because you have something that they want.
• Some people hate me for being too happy. Do you know what real pain is? Do you? Have you ever encountered something so deep in your life that nothing can seem to lift you back up again? I did. When my dad died, some piece of my soul (and my heart) died too. I thought I could never be happy. There were times when I wanted to die too. But happiness is a choice. It was my choice to make and I chose it. I choose to be happy because I don't want to live in constant emotional pain. Petty and nonsense problems just don't get to me anymore.

I'm happy just the way I am. I may not be the kindest soul on earth nor the most likeable, but that's fine with me. Some people will hate me, some people will not. And as my Facebook cover photo and my Twitter header states, I just don't care if people like me or not anymore.

Photo Diary of the Week

Photos collected from my Twitter that I posted this week!

Shot! Yesterday at Mama's birthday (08-29-2013) Iphone macro shots never fail to amaze me.

 

Sorry na-crop kita banana! :)) (08-29-2013)

 

Last Tuesday. When Jorenn brought his DSLR to school for our class shoot :) (08-27-2013)

 

My current Facebook profile photo. By Jorenn. (08-27-2013)

 

Finally! After months of not having an id (because I lost my current one before the term ended last sem). (08-28-2013)

Actually, ang kwento niyan, hindi naman talaga kami magpapa-id that day. Nagkataon lang na may dala kaming COR at OR tapos nadaan kami sa AVR tapos konti lang yung tao kaya pumila na din kami. HAHAHAHA

You have the VOICE and you have the RIGHT

Sa bawat pagkaen na binibili mo sa mga fast food chains, sa bawat produkto na binibilli mo sa supermarket, sa iba pa, 12% ng kabayaran mo ay napupunta sa tax. Value Added Tax o VAT. Kahit ang limang taon na bumili ng ice cream sa 7-Eleven, 12% sa binayad niya ay napunta sa tax.
And that makes us taxpayers. Taxpayer tayong lahat. Nagbabayad din tayo ng buwis, hindi man kalakihan, pero sa maliit na paraan, nakakapag-bigay pa din tayo ng pera na DAPAT SANA ay maipapamahagi sa mga kababayan nating kapos.
Kaya lang hindi eh. Wala eh. Yung pera sana na ipang-gagawa na lang ng classrooms, na ipambibili ng libro ng mga estudyanteng gustong mag-aral pero walang pambili, pabahay sa mga taong nagkalat sa Manila dahil walang matirhan, pambili ng pagkaen ng mga pulubing walang laman ang tyan.
Sa mga politikong ibinulsa ang pera ng bayan: HINDI BA KAYO NAAAWA? Hindi ba kayo naaawa o nahahabag man lang sa twing may nakikita kayong matanda sa tabi ng kalye na namamalimos, na may sakit pero walang pambiling gamot? PANO KAYO NAKAKATULOG SA GABI? Pano kayo nakakatulog knowing na kung ipinamahagi niyo lang sana yung pera na dapat ay mapunta sa kanila, ibinulsa niyo pa? Masaya ba kayo sa twing nakakabili kayo ng mamahaling kotse kahit na alam niyong pera ng ibang tao at ng mga Pilipinong nagbabayad ng tamang buwis? PUTANGINA NIYONG LAHAT.
Hindi ko sinasabing mabuti akong tao, pero ang sasama niyong lahat. MGA WALA KAYONG KONSENSYA.
Isa pa, eto naman ay para sa mga Pilipinong sinasabihan ng "epal" "papansin" "may masabi lang" "nakikisali" ang mga kapwa nila Pilipinong MAY PAKIELAM SA BANSA: Tangina niyo den. Pinag-aaral kasi kayo ng mga magulang niyo, kung ano-ano inaatupag niyo kaya habang buhay kayong nananatiling bobo. Tandaan niyong lahat: “Indifference and neglect often do much more damage than outright dislike.” ― J.K. Rowling
Mas gugustuhin ko ng malaman ng buong mundo na ayoko kay Napoles at sa mga pulitiko na yan, kesa naman wala akong pakielam sa nangyayari sa sarili kong bayan
Yan ang dahilan kung bakit hindi tayo umuunlad. May mga taong (politicians and lawmakers to be specific) na lagi tayong ginagago pero WALA tayong pakielam. Okay lang satin. WALA tayong reaksyon.
Tandaan niyo: DEMOCRATIC country tayo. TAYO ang boss nila at HINDI sila ang boss natin. Kung may nagawa silang mali, we have all the right in the world to complain.
FILIPINOS UNITE: LET'S PUT A STOP TO IMPUNITY NOW.

Wacky

If there's a thing that you guys need to know about me, it's that I tend to have wacky faces in photos. I ALWAYS DO. Some were intentional, some were not. But that's just the real me, you know. Haha! I love my can't-have-a-decent-shot-in-photos self. On that note, I still have to ask Jorenn if he'll still love me for me. Lol.

Summer

I miss summer. Sigh. It's been raining for weeks and I kind of miss the heat. Don't get me wrong, I love this cuddle weather and it makes me want to lounge all day... But I guess, that's the problem. The rain makes me drag my feet and just stare into space... for an entire day. I know I'm a procrastinator, but with this kind of weather? I put the pro in procrastinate.
Okay, so back to my summer post... I miss summer. I miss not having to think of anything but when will the next episode of House M.D. finish downloading or what will be the next book I'm going to read. I hardly watch my favorite series anymore! And last month, I think I've only read a few books. Good thing I've read a bunch of books this August and I'm hoping that I get to read more on September.
The classes are not so bad. School is not so bad at all. But unlike when the weather was still warm and I was always energized to attend my classes, right now I just want to feel the coldness of my pillow and blanket and/or inhale mugs of coffee. Sigh...
But you know what? Every situation has a silver lining!And even though I have a bad case of summer blues, the BER months are coming! And that means that Christmas is also drawing near! Yayyy! <3

Pep

Last week (or was it last last week? I'm too lazy to check the calendar), I finally bought my own guitar! My aunt gave me a late birthday present and I used to buy it.

It's red! And I was thinking of something red and then I came up with Pepperoni. I was craving for a pizza at that time you know. So yep. I named it Pepperoni, or Pep for short! :)

Maturity

A year ago, kung tatanungin kita kung sino si Tiny at sasabihin mo sakin na isang masipag na estudyante, hindi rin ako maniniwala. Seryoso. Ako sa sarili ko alam kong hindi ako masipag. Kung sasabihin mo sakin na hindi nag- i skip si Tiny, hindi rin ako maniniwala. Tatawanan lang kita.
Pero ngayon? Para kong nabangag sa pader pag iniisip ko kung gano kalaki ang pinagbago ko. Iisipin mo ba na perfect attendance (so far) ako ngayong sem? Na lahat ng requirements ko for midterms nai-pass ko on time? Na wala akong teacher na mediyo tagilid ako? Hindi ko din maiisip yon. Pero totoo.
Siguro nga maturity ang tawag don. Talagang nag-shift yung ayos ng priorities ko sa buhay. Alam ko din na hindi na ko makakakuha ng latin honors, dahil dinrop ako ng nstp 2 ko, pero hindi yun naging dahilan para sabihin kong ayoko na. Na hindi ko na pagbubutihin dahil lang hindi ako makakuha ng recognition sa dulo. Eh ano naman. Basta ang mahalaga sakin, naipapakita ko yung best ko sa lahat ng ginagawa ko.
Yung teacher ko last year, sabi samin ni Jorenn, nagbago na raw kami. Na-gets ko yung sinabi niya, kahit masakit tanggapin nung una. Totoo naman eh. Nung first year kami? Wala atang lilipas na linggo na hindi kami a-absent ni Jorenn. Yung tipong magka-yayaan lang, hindi na agad papasok. Pero ngayon? Ako pa galit pag-nag-aaya sila um-absent. Malaki talaga ang nagbago.
Siguro nga tumanda kasi. 19 na ko. Tangina next year nga hindi na ko teenager eh. Tapos isip bata pa rin ako? Ang panget naman dun diba? Habang buhay na lang bang pa-easy easy sa buhay? Aba'y mag-seryoso naman. Ganun talaga. Hindi pwedeng habangbuhay kang bata at habangbuhay kang maglalaro. Kailangan mo rin tumanda at harapin ang totoong hamon ng buhay.
Next year nga fourth year na yung mga ka-batch ko nung high school. Ga-graduate na sila ng college. Baka nga yung iba nag-i intern na ngayon eh. Parang kailan lang nung grumaduate kami.
Oo medyo naiinis ako sa sarili ko, nanghihinayang sa mga pagkakataong pinalagpas ko, pero wala naman na din akong magagawa. Anjan na yan eh. Ganun talaga. Minsan win-win situation, minsan hindi.
Ayus lang. Dahil sa mga pagkakataong pinalagpas ko, nakakita din ako ng mga pagkakataong mas bagay para sakin. Hindi ko sinasabi na hindi ko minahal ang BS Bio. Dati kapag nakikita ko yung mga ka-batch ko, mga ka-dorm ko sa CLSU, nanghihinayang ako. Pero ngayon? Hindi na. Wala ng bitterness, wala ng regrets. Masaya na ko sa kung nasaan ako ngayon. Oo mediyo late ng isang taon, pero ayos lang. Ganun talaga.
Sa lahat ng mga kapwa estudyante ko na nawala sa landas nung una, na mediyo nalito kung ano ang gusto nila sa buhay pero unti-unting nakita ang tamang daan, gusto ko lang sabihin sa inyo na kahit hindi natin sila kasabay umakyat sa stage, aabot din tayo sa punto na yon at kaya natin to.
Thank you po Lord. Alam kong kayo nag-guide sakin dito. Sa contentment. Sa happiness. Maraming maraming salamat po.
At dahil sa post nato, feel ko ang tanda tanda ko na. HAHAHAHA

August 16, 2013

This day was, in one word: AWESOME. Going to share it to you guys in bullets!

• Okay, so kagabi yung lalamunan ko parang nilalagare ng dahan dahan at soooobrang sakit like nakakaiyak na sakit. Pero dahil si superwoman ako, hindi ako uminom ng kahit na ano o kahit strepsils man. Pag-gising ko nung umaga, wala akong boses. HAHAHAHAHA.
• 7am, sumakay na kami ng tricycle ni Jorenn papuntang Sumacab. 8am ang klase namin. Ayun. Ubos na naman ang pera namin, napunta lang lahat sa pamasahe. -______-
• Anyway, PE namin kaninang umaga! Puneyts, table tennis PE namen!!! Hahahaha. Hindi ako marunong at chaka kaliwete ko kaya pag  serve ng kalaban ko, ubligadong backhand agad gamit ko. Tas ayun nga. Edi pag ako naman mag-se serve kaya backhand gagamitin ng kalaban ko kaya minsan di niya natitira kaya kahit pano naka-7 points ako! SHET!!!! Hahahahaha. Mataas na yon! 85 ang equivalent non sa grade at midterm ko yun kaya pwede na!!! =)))))) Edi ayun, goodvibes na ko non. :))))
• Tapos nung papauwi, sa iisang jeep lang kami nang sinakyan nung mga blockmates namin. E dapat sa kabila na kami sasakay ni Jorenn, kaya lang pinilit nila kami kaya ayun. Parang inarkila lang namin yung jeep. HAHAHAHA. Tapos picture-picture sa loob nung jeep chaka tawanan lang kami ng tawanan. Ayon. Hahahaha. =)))
• After non... Sa school, ayun kumaen ng lunch, tapos nangopya ng assignment sa Philo tapos ayun. Hahahaha. Sila busy na busy mag review para sa "bloody recitation" ni ser tapos  ako naka-tengga lang. Tapos nun pala, written recitation na, iiwan pa kami ni ser sa classroom, tapos pwede pa mag-kopyahan! HAHAHAHA. Ayun, kopyahan lang kami. Tawa kami ng tawa kasi di namin alam kung alin sa Venn Diagram na ginawa namin yung ipapass namen. =))
• Wala lang, ang saya lang ng araw nato! Fun day with blockmates :)
• After Philo, mga 2:45pm yon, naglakad na kami ni Jorenn papuntang palengke tapos... NAKABILI NA KONG NG SARILI KONG GITARA!!! Yeheyyy!!! Sobrang happy ko kasi nabigyan pa ko ng discount tapos ang ganda ng color tapos. Basta! Ang saya ko lang!!! Late birthday gift to myself <3
• At syempre...... 16 ngayon which means, monthsary namin ni Jorenn!!! 43th month namen. Nag-punta kaming McDo Sanciangco. Dami naming  kinaen hanep! -_- HAHAHAHAHA. Una, nag-rice meal ulit kami. Tapos isang large fries. Eh ayaw pa namin umuwi, sabi ko lipat kami ng upuan dun sa may mga booth. Tapos sabi ni Jorenn um-order pa daw kami. Kaya nag-rice siya ulit tapos nag-spaghetti meal naman ako tapos bumili naman kami ng shake-shake fries. HANEP! HAHAHAHAHAHA. =))))) Bloated na bloated peg  ko ngayon!!! =))))
• Tapos ayun, bida-bidahan lang kami ni Jorenn nung first months namin. Tapos yung magka-text palang kami. Yun sabi ko sa kanya, hindi naman niya ko niligawan. Hahahaha! :p Tapos yung mga firsts namin. Hahahaha. Wala lang. Mehehehehe. Ang saya ko lang ngayon. =)))
• Tapos after non, uwi muna kami dito sa bahay tapos tinuruan niya na ko mag-plucking! First lesson in plucking today! <3 First song learned (plucking): More Than Words!
• Diba sabi ko nga, pag kako nagka-gitara na ko, goal ko talaga matuto ng isang kanta per day, kaya nasimulan ko ngayon! :-bd

THANK YOU PO LORD FOR THIS DAY! <3

I'm thinking of using my tumblr blog I made years ago as my personal diary... watcha guys thenk?

August 6, 2013

• Pag-gising ko, ang lakas ng ulan. Sabi ko sana walang pasok. Hindi nagka-totoo. Haha!
• Birthday ko ngayon. Tumanda na naman ako ng isang taon. Hahaha. Hanep. Ang tanda ko na! Yung mga kaklase ko 1996 pinanganak, hanep talaga! =))
• Ayun. May klase man, ayus lang. Kasi nung recitation hindi ako tinawag! Kasi birthday ko daw! Hahaha. Thank you ma'am! Pero mediyo nag-alangan din ako kasi gusto ko din mag-recitation dahil pumasok ako ng alas siyete kahit 12am na ko natulog para lang mag-review. Mehehe. Pero thank you pa din kay ma'am. :)) Happy birthday din kay Jolina na ka-birthday ko! <3
• Alam niyo ba kahapon sa P.I. namin nanalo ako ng raffle! Hahaha. Thank you classmates. :)))
• Thank you ulit Iyee sa cupcakes!
• Huling year ko na pala to na "teen" ako. Fuck.
• Tapos naisip ko na e-enjoy-in ko yung huling taon ko na pagiging isang teenager. Ayun. Tae. Hindi ako makapaniwala. Hindi ako mukhang nineteen. AMININ NIYO. Hahahaha. Char.
• Ayun... Salamat sa lahat ng mga bumati! Thank you guys! Pero kapag nineteen ka na para di na rin ganong special yung birthday mo. :)) Actually ayoko nga din maging big deal to. Yun parang simpleng araw lang din. Mehehe.
• Ayun... Hahahahaha. Thank you ulit sa mga bumati! <3
• THANK YOU PO LORD SA 19 YEARS!!!

Sweets!

Cupcakes from Iyee! Thank you ulit! Hihi. <3

Cake from Ninang. Thank you Nang! <3

Thank you to all the people who greeted me a happy birthday! It feels weird to be 19. Hehe.